Ένα απλό γαϊδούρι σαν και μένα

 

Ίσως ποτέ δεν έτυχε να σας συμβεί

 αυτό. 

Να είστε σαν και μένα ένα απλό γαϊδούρι

και να θέλετε να γράψετε και άρθρο.

Τίποτα το ιδιαίτερο δηλαδή. 

 

Ένα τετράποδο πλήρως εξημερωμένο

από το 4000 π. Χ.

Αποκομμένο από την αγέλη μου, ναι, 

καλά διαβάσατε από την αγέλη μου, 

για να εξυπηρετώ εσάς.

 

Κανείς δεν με ρώτησε αν μου άρεσε

η μοναχική ζωή. 

Αν ήθελα ν’ αφήσω τη μάνα μου πίσω.

Ευτυχώς όμως κάνω εύκολα φίλους, κατσίκες, κότες, πρόβατα.

Για τον άνθρωπο δεν μπορώ να πω 

με σιγουριά, 

εξαρτάται από την συμπεριφορά του. 

Πότε  – πότε δίνω καμιά κλωτσιά 

με τα πισινά μου πόδια, 

γιατί ίσως, πρέπει να δείξω κι εγώ το ταμπεραμέντο μου.

 

Ναι, δίνω καμιά κλωτσιά με όση

δύναμη έχω και δεν ντρέπομαι 

γι’ αυτό.

 

Ίσως γιατί το μυοσκελετικό μου 

σύστημα χρειαζόταν τέσσερα χρόνια

για ν’ αναπτυχθεί σωστά,  

αλλά μου είχαν ήδη φορέσει το σαμάρι 

και μ’ έβαλαν από νωρίς στα βάσανα. 

Πώς λέμε παράνομη εργασία ανηλίκων;

Κάτι τέτοιο.

Ίσως πάλι γιατί, αντί τις ελεύθερες 

ώρες μου να τρέχω ελεύθερο, 

να κυλιέμαι στο γρασίδι 

ή να λιάζομαι ξαπλωμένο, 

είμαι συνέχεια δεμένο. 

Μπορείτε να φανταστείτε 

τι κάνει αυτό στους μύες της πλάτης μου;

Τους εξασθενεί και τους κάνει 

άκαμπτους, με αποτέλεσμα 

να τραυματίζομαι πολύ εύκολα.

 

 

Κανονικά ( λέξη όμως κι αυτή

 παραβιασμένη από παντού! ) 

θα έπρεπε να σηκώνω το 30% του βάρους μου, 

δηλαδή όχι περισσότερο από 50 κιλά. 

Αλλά ποιος κάθεται τώρα να ζυγίζει 

και να μετράει; 

 

Τι σημασία έχει αν εμένα με πεθαίνουν 

η πλάτη και τα πόδια μου; 

 

Το αφεντικό να είναι ευχαριστημένο! 

Να βγαίνει η δουλειά 

και το μεροκάματο.

 

Εγώ στον στάβλο θα καταλήξω 

το βράδυ ( αν ), με άχυρο θα την βγάλω

και με λίγο νερό.

 

Βέβαια το καλοκαίρι αργεί να έρθει

το ευλογημένο το νεράκι, να με δροσίσει, 

με αποτέλεσμα να γκαρίζω απελπισμένα.

 Τρία χιλιόμετρα μακριά φτάνει 

η φωνή μου. 

Αλλά ποιος δίνει σημασία σ’ ένα γαϊδούρι;

 Τρώω καμιά και σκάω.

 

Λέτε να θέλει το αφεντικό μου,

ο » άνθρωπος » με τ’ όνομα, 

να δοκιμάσει τις αντοχές μου; 

Λένε ότι το δεύτερο ανθεκτικότερο ζώο

μετά την καμήλα στην έλλειψη 

του νερού, είμαι εγώ.

 

Γενικώς, όχι να το περηφανευτώ, γ

ιατί είμαι και πολύ ταπεινό τετράποδο, αντέχω πολλά.  

Αρνούμαι κατηγορηματικά την λέξη 

‘ ζώον ‘ ( την αφήνω για κάτι δίποδα. Ονόματα δεν λέμε ).

 

Έχω γαϊδουρινή υπομονή, που μερικοί 

την εκλαμβάνουν ως ξεροκεφαλιά.

Δεν είναι όμως έτσι. 

Έχω οξύτατη κρίση δηλαδή είμαι 

πανέξυπνο και όχι παμπόνηρο ον,  

όπως πολλοί θα βιαστούν 

να μου κολλήσουν παρατσούκλι

και έχω πολύ φιλότιμο.

 

Επίσης είμαι ο καλύτερος σύντροφος

για δύσβατα και κακοτράχαλα μέρη. 

Αυτό βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, 

ίσως να είναι κι η αιτία πολλών

βασανισμών, δικών  μου 

αλλά και ομοειδών μου.

 

Και για να σας αποδείξω  ότι γάιδαρος 

ναι μεν, αλλά ξέρω να επιχειρηματολογώ, 

θα σας αναφέρω την κακοποίηση που

υφίστανται τα φιλαράκια μου στα νησιά πολυτελείας, 

όπου οι θαμώνες τρέχουν να προλάβουν το ηλιοβασίλεμα.

 

Ναι, εκεί που οι  ανηφοριές δεν έχουν 

τέλος κι ο ήλιος βαράει αλύπητα

μαζί με το αφεντικό που θέλει να μαζέψει παρά για τον χειμώνα.

Ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο

χρειάζονται ένα προσιτό υποζύγιο

 που θα το εκμεταλλευτούν 

μέχρι τελικής πτώσεως!

 

Τώρα οι φιλοζωικές οργανώσεις 

τι κάνουν γι ‘ αυτό, δεν ξέρω να πω.

 ‘Η αν κάνουν πολλά 

και δεν εισακούγονται. 

Άνθρωποι είστε, 

είναι να σας έχει κανείς εμπιστοσύνη; 

 

Και μετά για να κλείσω, 

διότι νύσταξα και πείνασα μαζί,

χρησιμοποιείτε το δικό μας όνομα για βρισιά! 

 

Βρε, πάτε καλά; 

 

Ξεχάσατε ότι ο Χριστός μπήκε στα

Ιεροσόλυμα ανεβασμένος στη ράχη

ενός από μας;

Γαϊδούρι ήταν αυτό που σήκωσε 

το πολύτιμο βάρος Του 

και  μοιράστηκε μαζί Του την χαρά

 και τον ενθουσιασμό του κόσμου, 

που Τον χαιρετούσε με κλαδιά φοινικιάς!

 

Αυτό το ίδιο απλό γαϊδούρι 

που σηκώνει τώρα τις αμαρτίες σας

τρεκλίζοντας.

 

 

Σαντίνα Δεναξά ( Λίκνον )