Πινελιές Sinas

Δεν θέλω άλλο να σκέφτομαι. Κάθε βράδυ να ματώνω πάνω - κάτω στα σοκκάκια του μυαλού και να σε συναντώ στις αυλόπορτες της μνήμης. Ν' αναβιώνω στιγμές που σαν φωτεινοί σηματοδότες πάγωσαν στο κόκκινο, απαγορεύοντας ρητά οποιαδήποτε κίνηση προς τα εμπρός.  Στιγμές εγκλωβισμένες σ' ένα παράλληλο σύμπαν, όπου το χθες δεν γέννησε ποτέ το σήμερα. Εμείς στην πρώτη μας γνωριμία!  Συστολή κι ενθουσιασμός τα καύσιμα υλικά μας.  Οι πρώτες ματιές ανιχνευτικές, πεινασμένες να δουν, να καταγράψουν κάθε λεπτομέρεια του ανθρώπινου αυτού πλάσματος που τρέλανε το κοντέρ της λογικής. Το πρώτο άγγιγμα, η πρώτη αγκαλιά!  Σαν βρέφη που δέχονται την φροντίδα της μάνας ανήμπορα, μικροσκοπικά, όλο ευγνωμοσύνη για την αγάπη που τα " σκεπάζει ".  Μια αγάπη που δεν ζήτησαν αλλά την έχουν, ολόκληρη, ακμάζουσα, παρούσα.  Κι η πρώτη φορά του έρωτα...   Του θείου έρωτα που αφοπλίζει άμυνες κι αφυπνίζει αισθήσεις.  Του έρωτα που ξυπνά το δέρμα κι αυτό αποκτά ξαφνικ

Κι ενώ πέφτουν οι τίτλοι του τέλους στην ερωτική ταινία που πρωταγωνιστούσες,  φεύγεις από την αίθουσα προβολής κι από την ζωή του με μια αίσθηση κενού στην καρδιά  και με μια απογοήτευση βαριά σαν πέτρα στο στομάχι.  Αναρωτιόσουν αν η απογοήτευση καταπίνεται κάποτε.  Τώρα ξέρεις.  Καταπίνεται αλλά δεν αφομοιώνεται ομαλά από τον οργανισμό.  Είναι τόσο δύσπεπτη.  Πάντα θα είναι. Το συναισθηματικό φορτίο βαρύ ζαλίζει το μυαλό σαν ναρκωτικό κι η αναδρομή σε όσα σας οδήγησαν στο σημείο μηδέν, αναπόφευκτη.  Τί έδωσες εκτός από ολόκληρο τον εαυτό σου;  Τί πήρες εκτός από ένα καλό μάθημα να μην πιστεύεις σε παρφουμαρισμένα λόγια και φανταχτερές υποσχέσεις; Πώς όλα στην αρχή έμοιαζαν ιδανικά, βγαλμένα από την χώρα του απόλυτου παραμυθιού;  Παραμύθι!  Αυτό ακριβώς ήταν η σχέση σας.  Μόνο που εκείνος δεν ήταν το πριγκιπόπουλο πάνω στο άσπρο άλογο αλλά η κακιά μάγισσα μεταμορφωμένη κι αποφασισμένη να σε πείσει να φας το μήλο.  Κι εσύ το έφαγες και " σ

Τα γλαροπούλια έκαναν διάφορους σχηματισμούς στον ουρανό πετώντας αναστατωμένα. Τα κρωξίματά τους την έκαναν να πάρει το βλέμμα της από τους βασιλικούς που πότιζε και να τα κοιτάξει. Ερχόταν κακοκαιρία γι' αυτό είχαν ανέβει ψηλά στο βουνό. Ίσα που είχαν προλάβει ν' αρπάξουν τα υπολείμματα της ψαριάς των βαρκάρηδων του νησιού.  Έστρεψε την ματιά της προς το μονοπάτι απ' όπου θα ερχόταν ο άντρας της. Σίγουρα θα ήταν κουρασμένος από τον νυχτερινό κάματο, αφού η δουλειά του ψαρά ήταν από τις σκληρότερες της αγροτικής ζωής. Εκτεθειμένος στις διάφορες διαθέσεις του καιρού, μαχόμενος με τη θάλασσα και τα καμώματά της, έπρεπε να βγάζει τον επιούσιο καθημερινά.  Η ανταμοιβή κι η ξεκούρασή του ήταν το πρόσχαρο χαμόγελό της κι η αγάπη που καθρεφτιζόταν στα μάτια της λαμπερή σαν τον ήλιο. Τίποτα δεν τους είχε χαριστεί εύκολα. Ζούσαν σ' ένα ακριτικό νησί. Εκείνη δασκάλα στο επάγγελμα, από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι της πάνω σ' αυτό το μικρό κομ