Πινελιές Sinas

Πάντα μου άρεσαν οι Κυριακές. Έχουν μια παύση στο εικοσιτετράωρό τους.  Ένα σταμάτημα απαλό.   Μια πιο βαθιά ανάσα. Σαν να μεγαλώνει ο κόσμος και να χωράει κάθε λύπη και στεναγμό.  Να τ'ακινητοποιεί στην πίστα του χρόνου. Τις Κυριακές ο ήλιος λάμπει λίγο περισσότερο διαλύοντας την σκόνη της καθημερινής μιζέριας.  Η οικογένεια συσφίγγει δεσμούς.  Τοποθετεί στο μεσημεριανό τραπέζι, εξομολογήσεις, σκέψεις, αστεία κι αγκαλιάζει φόβους κι ανησυχίες.  Η αγάπη θρέφει ψυχές, επουλώνει πληγές, αναπαύεται στα μαξιλάρια και χαμογελά.  Είναι ο περίπατος της εβδομάδας οι Κυριακές. Η ξεκούραση που αποζητά το κορμί, η φιλία που κερνά καφέ, ο έρωτας που χορταίνει χάδια και φιλιά, το τικ - τακ του ρολογιού που μπαίνει στο αθόρυβο. Έίναι το βιβλίο που λαχταράει να διηγηθεί την ιστορία του,  το ποίημα που φουσκώνει στο στήθος και γαργαλάει τα δάχτυλα, το ποδήλατο που γρασάρει τις αλυσίδες του και κάνει τον γύρο της λίμνης. Τις Κυριακές σου, λοιπόν,

Σε μισώ γιατί πια κανένα πρωινό δεν έχει την αισιοδοξία της ανατολής. Σε μισώ γιατί ο χρόνος μου σέρνεται σακάτης  στην φτωχογειτονιά στιγμών ημιτελών και άδειων. Σε μισώ γιατί η πίστη μου στους ανθρώπους κρύφτηκε τρομαγμένη  σαν κακοποιημένο παιδί χάρις στην δική σου αναξιοπιστία. Σε μισώ γιατί νιώθω ανεξόφλητο δάνειο  στην τράπεζα της αγάπης. Σε μισώ γιατί το σώμα μου πονάει κι αναζητά μανιασμένα  το δικό σου σαν εθισμένος ναρκομανής. Σε μισώ που με τόση ευκολία συνεχίζεις την ζωή σου κι εγώ με κόπο ανασαίνω. Σε μισώ γιατί το μυαλό μου αναπαράγει συνεχώς  σαν χαλασμένο dvd κάθε λέξη,  κάθε σκηνή από την δική μας ταινία, ό, τι κι αν κάνω,  όπου κι αν πάω κι εγώ ψάχνω το λάθος. Σε μισώ γιατί χωρίς καρδιά δεν μπορώ να ξαναγαπήσω. Σε μισώ γιατί τις νύχτες κρυώνω και τίποτα  δεν ζεσταίνει την παγωνιά του χωρισμού μας. Σε μισώ γιατί ακόμη περιμένω  την συγγνώμη κι ένα σου μήνυμα. Σε μισώ γιατί το ψέμα σου έκλεισε