Η ευχή έπιασε,τ'όνειρο ζωντάνεψε...
Όταν σ'ένα μακρύ και κουραστικό ταξίδι οι αποσκευές σου δεν είναι τα προσωπικά σου αντικείμενα μόνον αλλά σκέψεις μελαγχολικές,εξουθενωτικοί προβληματισμοί κι έγνοιες απειλητικές,(κυρίως αυτό συμβαίνει στα ταξίδια αποχωρισμού), το μόνο που λαχταράς είναι η ξεκούραση τη στιγμή που θα φτάσεις στον προορισμό σου. Ξεκούραση ψυχική και σωματική από το βαρύ φορτίο. Να,έτσι όπως ακουμπάς τις βαλίτσες στο πάτωμα και νιώθεις αρκετά κιλά ελαφρύτερη... Δεν υπόσχομαι ότι αυτή η επιθυμία κάθε φορά μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Ισως το σώμα ν'αναπαυτεί, ίσως οι σκέψεις να γίνουν σκληρό μαξιλάρι που είναι κακός αγωγός ύπνου και το ξημέρωμα έρθει χωρίς ο Μορφέας να φανεί. Ίσως αυτή η φεγγαρόλουστη νύχτα ν' απαιτεί φόρο τιμής, φόρο περισυλλογής σε αγαπημένα και προσφιλή πλάσματα που ομόρφυναν την ζωή μας και τώρα θα μας λείψουν φρικτά γιατί τα χάσαμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Η στενόχωρη σκέψη ας γίνει εγκάρδια ευχή να είναι καλά και να βρουν