Πινελιές Sinas

Αν υποθέσουμε πως κάθε άνθρωπος στην ζωή μας είναι κι ένας προορισμός, ένας τόπος άγνωστος που μας προσκαλεί να τον προσεγγίσουμε και να τον ανακαλύψουμε, τότε εσύ για μένα ήσουν ο πιο ιδανικός!                                                            Τουλάχιστον έτσι φαινόσουν στην αρχή... Σαν ένα τοπίο ρομαντικό που η ομίχλη επιμελώς θόλωνε το περίγραμμά του, άσκησες πάνω μου μια μυστηριώδη γοητεία κι έλξη. Όσα δεν διακρίνονταν καθαρά, όσα κρύβονταν ένοχα στη σκιά τα συμπλήρωνε με καλοπροαίρεση η φαντασία μου. Φυσικά φρόντιζες να την τροφοδοτείς με τους τρόπους σου που θύμιζαν άνδρα μιας άλλης εποχής. Χάρη, ευγένεια, ομορφιά με προσκαλούσαν να σε δω, να σε εξερευνήσω, να σε "αγγίξω" πιο βαθιά, αφιερώνοντάς σου χρόνο κι ενέργεια.  Ούτε μου πέρασε από το μυαλό ότι υπήρχαν παγίδες που υπομονετικά περίμεναν (άρτια κατασκευασμένες) να μ'αιχμαλωτίσουν στα αιχμηρά τους δόκανα, παγίδες...που άλλοι σωστά τις λένε υ π ο σ χ έ σ ε ι ς.                              

Γράμματα, ζωντανοί οργανισμοί που μέσα τους πάλλονται οι λέξεις.  Σκέψεις που ρέουν στο λευκό χαρτί και το μορφοποιούν, πλημμυρίζοντάς το με συναισθήματα.  Γράμματα που αιχμαλωτίζουν κάθε είδους στιγμές στο χρονολόγιο της ζωής μας! Γράμματα παιδικά, σαν τα πρώτα βήματα στο μονοπάτι του λόγου, ασταθή, ορμητικά.  Πατήματα που ξεσηκώνουν το βλέμμα. Εξομολογήσεις αγνές μικρών βλαστών στους γονείς που λύνουν γόνατα και προκαλούν δάκρυα. Γράμματα ανάλαφρα σαν πούπουλα, χάδι στ' αυτιά, ζωγραφιές πολύχρωμες που στολίζουν τον τοίχο και την καρδιά μας. Γράμματα νοσταλγικά που προσπαθούν να καλύψουν τις αποστάσεις, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Γέφυρες κρεμαστές στο χωροχρόνο που καλείσαι να διαβείς. Γράμματα αποχαιρετιστήρια, λυγμοί στην αποβάθρα του χωρισμού, λόγια που μελώνουν την πίκρα και θωρακίζουν την ευαισθησία που παραπαίει. Γράμματα που μοσχομυρίζουν καλοκαίρι κι ακτινοβολούν τον ήλιο. Καράβια, εν κινήσει, που πλέουν στο πέλαγος των διακοπών και συλλέγουν α