Χριστούγεννα, η γιορτή της παιδικής αθωότητας

Το χιόνι έξω στρώνει ένα λευκό πάπλωμα 
 σε όλο τον δρόμο. 

Οι νιφάδες του χορεύουν αέρινα μέχρι να βρουν σημείο να σταθούν. Το κοριτσάκι κοιτάζει έξω από το παράθυρο.

'Εχει κολλήσει την μύτη του στο τζάμι και παρακολουθεί. 

Δεν θέλει να χάσει στιγμή από τον αιθέριο χορό.

Η ανάσα της θολώνει το κρύσταλλο.

Έτσι, κάθε τόσο τα χεράκια της αφαιρούν την υγρασία για να βλέπει καλύτερα.

Ο ουρανός επάνω είναι κατάλευκος. Αν δεν κρύωνε, θα μπορούσε, ίσως, να σιγοψιθυρίζει τα κάλαντα. 

Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα.

Σε λίγο θα στολίσουν το δέντρο. 

Ακούει την μητέρα της που πηγαινοέρχεται στο μικρό καθιστικό, ανοίγοντας την κούτα με τα στολίδια. 

Τα πάντα μέσα στο σπίτι είναι αστραφτερά, τακτοποιημένα και γιορτινά.

Οι άγγελοι από χαρτόνι καμαρώνουν στο τραπεζάκι δίπλα στον καναπέ. 

Κάθε κουρτίνα φιλοξενεί και μια χρυσή μπάλα. 

Τα λαμπερά κρυσταλλάκια τους παίζουν με το φως δημιουργώντας δεκάδες λάμψεις. 

Οι χιονάνθρωποι χαμογελούν καρφιτσωμένοι πάνω στις πόρτες. Όλα είναι έτοιμα να υποδεχτούν τον μικρό Χριστό που σε λίγες ώρες θα γεννηθεί.

Ακούει την μαμά της να την φωνάζει. 

Απομακρύνεται αργά από το παράθυρο. 

Στα πόδια της τόση ώρα έχει κουλουριαστεί το σκυλάκι τους. 

Εκεί πάνω στις χνουδωτές της παντόφλες. 

Σκύβει, το χαιδεύει και το σπρώχνει μαλακά πιο πέρα. 

Πλησιάζει στην σόμπα που προσπαθεί με όλη της την δύναμη να θερμάνει τον χώρο. 

Βάζει τα δαχτυλάκια όσο πιο κοντά μπορεί για να ζεσταθούν. 

Περίεργο σήμερα κρυώνει περισσότερο από κάθε άλλη μέρα. 

Νιώθει ένα χέρι να της αγγίζει τα μαλλιά απαλά.

Είναι του παππού της, που μόλις ξύπνησε. 

Πολλές φορές αποκοιμιέται στην καρέκλα του. 

Tρέχουν τότε να τον σκεπάσουν με μια κουβέρτα αγκαλιάς.

Τα όνειρα που βλέπει σκιαγραφούνται στην όψη του και τις κάνουν να χαμογελούν.

Δείχνει τόσο γαλήνιος, παρά τις ρυτίδες που έχουν σκάψει βαθιά το δέρμα του.

Τον αγκαλιάζει σφιχτά κι εκείνος την φιλάει στο μέτωπο. 

Από το ραδιόφωνο ακούγονται τα κλασικά τραγούδια της εποχής. Οι νότες ταξιδεύουν μέσα στον χώρο.

Γεμίζουν τα κενά της σιωπής. 

Πλησιάζουν κι οι δυο κοντά στην μαμά της που αναψοκοκκινισμένη έχει στήσει ήδη το δέντρο.

Τα μάτια της νεαρής γυναίκας είναι πιο υγρά από κάθε άλλη φορά.

Πιο σκοτεινά. 

Τα χείλη της όμως μαρτυρούν μια γελαστή τρυφερότητα.

Η κούρασή της είναι φανερή. 

Πριν λίγες ώρες είχε ζητήσει βοήθεια από την κόρη της για να φτιάξουν μαζί τα μελομακάρονα του σπιτιού.

Της είχε φορέσει μια ποδίτσα στην μέση. 

Αυτό έκανε το κοριτσάκι  να νιώσει σημαντικό. 

Ήξερε η μάνα πόσο ανάγκη είχε το παιδί της ένα συναίσθημα δυνατό, υπερήφανο τέτοιες στιγμές. 

Η μελαγχολία που αχνοφέγγει κάτω από τα παιδικά βλέφαρα της ματώνει την ψυχή. 

Διακρίνει την γενναία προσπάθεια της μικρής, να μην φανερώσει τίποτα από την θλίψη της.

Τα Χριστούγεννα όλοι χαίρονται, έτσι δεν είναι; 

Ιδιαίτερα τα παιδιά. 

Είναι η γιορτή της παιδικής αθωότητας.

Ξεκινούν να στολίζουν το δέντρο. 

Ο παππούς διηγείται ιστορίες από το παρελθόν. 

Πόσα έχουν δει τα μάτια του!

Πόσες εκδοχές αυτών των γιορτών! 

Περιγράφει την φτώχεια των δικών του χρόνων, τις κακουχίες, τον στολισμό του ξύλινου καραβιού μπροστά στο παράθυρο. 

Τα παιχνίδια που αγόραζαν με τα χρήματα από τα κάλαντα ή τρόφιμα τις περισσότερες φορές.

Ήρθε κι η ώρα να τοποθετήσουν τα φωτάκια στα κλαδιά. 

Η φάτνη βρίσκει την θέση της κάτω στην βάση του έλατου. 

Είναι μια σπηλιά από χαρτόνι που φιλοξενεί το θείο βρέφος, την Παναγία και τον Ιωσήφ. 

Οι μάγοι  μπαίνουν κι αυτοί στην σειρά με τα δώρα και τον θαυμασμό τους.  

Κι όλα τα ζωάκια περιμετρικά γύρω από τον μικρό Ιησού.

Απομένει μόνο το άστρο της κορυφής του δέντρου, όταν χτυπάει ξαφνικά το κουδούνι της εξώπορτας. 

Νιώθουν την ίδια απορία κι οι τρεις.

Το σκυλάκι γαβγίζει  και πηγαινοέρχεται σαν τρελό. 

Η καρδιά του κοριτσιού χτυπάει δυνατά στο στήθος της, καθώς η μαμά της πηγαίνει ν'ανοίξει την πόρτα.

Ποιός να είναι ο νυχτερινός επισκέπτης;

Το κοριτσάκι προσέχει πρώτα το ύφος του άνδρα και μετά τα φορτωμένα με δώρα χέρια του. 

Ικεσία ανάμικτη με μετάνοια είναι αποτυπωμένα στο πρόσωπο του πατέρα της. 

Βλέπει την μαμά της μετά από έναν στιγμιαίο δισταγμό ν' ανοίγει την αγκαλιά της κλαίγοντας.

Ένα κύμα ζεστασιάς εξαπλώνεται αμέσως σε όλο τον χώρο. 

Ο παππούς συγκινημένος την κρατάει από τον ώμο. 

Εκείνη αφού τον κοιτάει  με σοβαρότητα, κατευθύνεται με σταθερό βήμα  προς τον μπαμπά της. 

Τον φιλάει απαλά στο μάγουλο. 

Κατόπιν του αφήνει στην παλάμη το λαμπερό αστέρι.

 Η ευχή της έγινε πια πραγματικότητα.

                Λίκνον

Photo found on Internet