Το Χριστόψωμο α'μέρος
Μεταξύ των πολλών δημωδών τύπων,τους οποίους θα έχωσι να εκμεταλλευθώσιν οι μέλλοντες διηγηματογράφοι μας,διαπρεπή κατέχει θέσιν η κακή πενθερά,ως και η κακή μητρυιά.Περί μητρυιάς άλλωστε θα αποπειραθώ να διαλάβω τινά,προς εποικοδόμησιν των αναγνωστών μου.
Περί μιας κακής πενθεράς σήμερον ο λόγος.
Εις τι έπταιεν η ατυχής νέα Διαλεχτή,ούτως ωνομάζετο, θυγάτηρ του Κασσανδρέως μπάρμπα Μανώλη,μεταναστεύσαντος κατά την Ελληνικήν Επανάστασιν εις μίαν των νήσων του Αιγαίου.
Εις τις έπταιεν αν ήτο στείρα και άτεκνος;Είχε νυμφευθή προ επταετίας,έκτοτε δις μετέβη εις τα λουτρά της Αιδηψού,πεντάκις της έδωκαν να πίη διάφορα τελεσιουργά βότανα,εις μάτην, η γη έμενεν άγονος.Δύο ή τρεις γύφτισσαι της έδωκαν να φορέση περίαπτα θαυματουργά περί τας μασχάλας,ειπούσαι αυτή,ότι τούτο ήτο το μόνον μέσον,όπως γεννήση,και μάλιστα υιόν.Τέλος καλόγηρος τις Σινα'ί'της τη εδώρησεν ηγιασμένον κομβολόγιον,ειπών αυτή να το βαπτίζη και να πίνη το ύδωρ.Τα πάντα μάταια.
Επί τέλους με την απελπισίαν ήλθε και η ανάπαυσις της συνειδήσεως,και δεν ενόμιζεν εαυτήν ένοχον.Το αυτόν όμως δεν εφρόνει και η γραία Καντάκαινα,η πενθερά της,ήτις επέρριπτεν εις την νύμφην αυτής το σφάλμα της μη αποκτήσεως εγγόνου δια το γήρας της.
Είναι αληθές ότι ο σύζυγος της Διαλεχτής ήτο το μόνον τέκνον της γραίας ταυτης,και ούτος δεν συνεμερίζετο την πρόληψιν της μητρός του εναντίον της συμβίας αυτού.Αν δεν τω εγέννα η σύζυγός του,η γενεά εχάνετο.Περίεργον,δε,ότι πας Έλλην της εποχής μας ιερώτατον θεωρεί χρέος και υπερτάτην ανάγκην την διαιώνισιν του γένους του.
Εκάστοτε,οσάκις ο υιός της επέστρεφεν εκ του ταξιδίου του,διότι είχεν βρατσέραν,και ήτο τολμηρότατος εις την ακτοπλο'ί'αν,η γραία Καντάκαινα ήρχετο εις προυπάντησιν αυτού,τον ωδήγει εις τον οικίσκον της,τον εδιάβαζε,τον εκατήχει,του έβαζε μαναφούκια,και ούτω τον προέπεμπε παρά τη γυναικί αυτού.Και δεν έλεγε τα ελαττώματά της,αλλά τα αυγάτιζε,δεν ήτο μόνο ''μαρμάρα'',τουτέστι στείρα η νύμφη της,τούτο δεν ήρκει,αλλ'ήτο άπαστρη,απασσάλωτη,ξετσίπωτη,κλπ.Όλα τα είχεν,"η "ποίσα,η δείξα,η άκληρη".
Ο καπετάν Καντάκης,φλομωμένος,θαλασσοπνιγμένος,τα ήκουεν όλα αυτά,η φαντασίαν του εφούσκωνεν,εξερχόμενος είτα συνήντα τους συναδέλφους του ναυτικούς,ήρχιζαν τα καλώς όρισες,τα καλώς σας ηύρα,έπινεν επτά ή οκτώ ρώμια και με τριπλήν σκοτοδίνην,την εκ της θαλάσσης,την εκ της γυναικείας διαβολής και την εκ των ποτών,εισήρχετο οίκαδεκαι βάρβαροι σκηναί συνέβαινον τότε μεταξύ αυτού και της συζύγου του.
Ούτως είχον τα πράγματα μέχρι της παραμονής των Χριστουγέννων του ετους 186... Ο καπετάν Καντάκης προ πέντε ημερών είχε πλεύσει με την βρατσέραν του εις την απέναντι νήσον με φορτίον αμνών και ερίφων,και ήλπιζεν,ότι θα εώρταζε τα Χριστούγεννα εις την οικίαν του.Αλλά τον λογαριασμόν τον έκαμνεν άνευ του ξενοδόχου,δηλ.άνευ του Βορρά,όστις εφύσησεν αιφνιδίως άγριος και έκλεισαν όλα τα πλοία εις τους όρμους,όπου ευρέθησαν.Είπομεν όμως,ότι ο καπετάν Καντάκης ήτο τολμηρός περί την ακτοπλο'ί'αν..Περί την εσπέραν της παραμονής των Χριστουγέννων ο άνεμος εμετριάσθη ολίγον,αλλ'ουχ ήττον εξηκολούθη να πνέη.Το μεσονύκτιον πάλι εδυνάμωσε.
Τίνες ναυτικοί εν τη αγορά εστοιχημάτιζον,ότι,αφού κατέπεσεν ο Βορράς, ο καπετάν Καντάκης θα έφθανε περί το μεσονύκτιον.Η σύζυγός του όμως δεν ήτο εκεί να τους ακούση και δεν τον επερίμενεν.Αύτη εδέχθη μόνο περί την εσπέραν την επίσκεψιν της πενθεράς της,ασυνήθως φιλόφρονος και μηδιώσης,ήτις τη ευχήθη το απαραίτητον "καλόν δέξιμο",και δια χιλιοστήν φορά το στερεότυπον "μ'έναν καλό γυιό".
Περί μιας κακής πενθεράς σήμερον ο λόγος.
Εις τι έπταιεν η ατυχής νέα Διαλεχτή,ούτως ωνομάζετο, θυγάτηρ του Κασσανδρέως μπάρμπα Μανώλη,μεταναστεύσαντος κατά την Ελληνικήν Επανάστασιν εις μίαν των νήσων του Αιγαίου.
Εις τις έπταιεν αν ήτο στείρα και άτεκνος;Είχε νυμφευθή προ επταετίας,έκτοτε δις μετέβη εις τα λουτρά της Αιδηψού,πεντάκις της έδωκαν να πίη διάφορα τελεσιουργά βότανα,εις μάτην, η γη έμενεν άγονος.Δύο ή τρεις γύφτισσαι της έδωκαν να φορέση περίαπτα θαυματουργά περί τας μασχάλας,ειπούσαι αυτή,ότι τούτο ήτο το μόνον μέσον,όπως γεννήση,και μάλιστα υιόν.Τέλος καλόγηρος τις Σινα'ί'της τη εδώρησεν ηγιασμένον κομβολόγιον,ειπών αυτή να το βαπτίζη και να πίνη το ύδωρ.Τα πάντα μάταια.
Επί τέλους με την απελπισίαν ήλθε και η ανάπαυσις της συνειδήσεως,και δεν ενόμιζεν εαυτήν ένοχον.Το αυτόν όμως δεν εφρόνει και η γραία Καντάκαινα,η πενθερά της,ήτις επέρριπτεν εις την νύμφην αυτής το σφάλμα της μη αποκτήσεως εγγόνου δια το γήρας της.
Είναι αληθές ότι ο σύζυγος της Διαλεχτής ήτο το μόνον τέκνον της γραίας ταυτης,και ούτος δεν συνεμερίζετο την πρόληψιν της μητρός του εναντίον της συμβίας αυτού.Αν δεν τω εγέννα η σύζυγός του,η γενεά εχάνετο.Περίεργον,δε,ότι πας Έλλην της εποχής μας ιερώτατον θεωρεί χρέος και υπερτάτην ανάγκην την διαιώνισιν του γένους του.
Εκάστοτε,οσάκις ο υιός της επέστρεφεν εκ του ταξιδίου του,διότι είχεν βρατσέραν,και ήτο τολμηρότατος εις την ακτοπλο'ί'αν,η γραία Καντάκαινα ήρχετο εις προυπάντησιν αυτού,τον ωδήγει εις τον οικίσκον της,τον εδιάβαζε,τον εκατήχει,του έβαζε μαναφούκια,και ούτω τον προέπεμπε παρά τη γυναικί αυτού.Και δεν έλεγε τα ελαττώματά της,αλλά τα αυγάτιζε,δεν ήτο μόνο ''μαρμάρα'',τουτέστι στείρα η νύμφη της,τούτο δεν ήρκει,αλλ'ήτο άπαστρη,απασσάλωτη,ξετσίπωτη,κλπ.Όλα τα είχεν,"η "ποίσα,η δείξα,η άκληρη".
Ο καπετάν Καντάκης,φλομωμένος,θαλασσοπνιγμένος,τα ήκουεν όλα αυτά,η φαντασίαν του εφούσκωνεν,εξερχόμενος είτα συνήντα τους συναδέλφους του ναυτικούς,ήρχιζαν τα καλώς όρισες,τα καλώς σας ηύρα,έπινεν επτά ή οκτώ ρώμια και με τριπλήν σκοτοδίνην,την εκ της θαλάσσης,την εκ της γυναικείας διαβολής και την εκ των ποτών,εισήρχετο οίκαδεκαι βάρβαροι σκηναί συνέβαινον τότε μεταξύ αυτού και της συζύγου του.
Ούτως είχον τα πράγματα μέχρι της παραμονής των Χριστουγέννων του ετους 186... Ο καπετάν Καντάκης προ πέντε ημερών είχε πλεύσει με την βρατσέραν του εις την απέναντι νήσον με φορτίον αμνών και ερίφων,και ήλπιζεν,ότι θα εώρταζε τα Χριστούγεννα εις την οικίαν του.Αλλά τον λογαριασμόν τον έκαμνεν άνευ του ξενοδόχου,δηλ.άνευ του Βορρά,όστις εφύσησεν αιφνιδίως άγριος και έκλεισαν όλα τα πλοία εις τους όρμους,όπου ευρέθησαν.Είπομεν όμως,ότι ο καπετάν Καντάκης ήτο τολμηρός περί την ακτοπλο'ί'αν..Περί την εσπέραν της παραμονής των Χριστουγέννων ο άνεμος εμετριάσθη ολίγον,αλλ'ουχ ήττον εξηκολούθη να πνέη.Το μεσονύκτιον πάλι εδυνάμωσε.
Τίνες ναυτικοί εν τη αγορά εστοιχημάτιζον,ότι,αφού κατέπεσεν ο Βορράς, ο καπετάν Καντάκης θα έφθανε περί το μεσονύκτιον.Η σύζυγός του όμως δεν ήτο εκεί να τους ακούση και δεν τον επερίμενεν.Αύτη εδέχθη μόνο περί την εσπέραν την επίσκεψιν της πενθεράς της,ασυνήθως φιλόφρονος και μηδιώσης,ήτις τη ευχήθη το απαραίτητον "καλόν δέξιμο",και δια χιλιοστήν φορά το στερεότυπον "μ'έναν καλό γυιό".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου