Ο σταθμός κλείνει

Και περνούν οι άνθρωποι από την ζωή μας και φεύγουν όπως οι επιβάτες στον σταθμό.

Άλλοι βιαστικοί, ανυπόμονοι να συναντηθούν με την μοίρα τους, το άγνωστο και προκλητικό.

'Αλλοι διστακτικοί γεμάτοι αμφιβολίες μπλεγμένες γύρω από το δίλημμα της σωστής κατεύθυνσης.

Κι άλλοι θλιμμένοι, ανίκανοι να δεχτούν ότι το ταξίδι τους τελείωσε κι η επιστροφή στα ίδια, γνωστά και καθημερινά είναι υποχρεωτική.

Όλοι όμως επιβιβάζονται και φεύγουν.

Αγαπημένοι, φίλοι, συγγενείς, άνθρωποι που γνώρισες λίγο αλλά εκτίμησες πολύ, άνθρωποι που έπινες νερό στ' όνομά τους και σου κάρφωσαν πισώπλατα το μαχαίρι.

Άνθρωποι Μικροί και Μεγάλοι.

Στο τέλος μένεις μόνος, σταθμάρχης και μηχανοδηγός, υπάλληλος στο γκισέ των εισιτηρίων και μικροπωλητής, φύλακας μαζί κι εργάτης να καθαρίζεις τα κατάλοιπα αυτής της αέναης κίνησης του πέρα - δώθε.

 Το ρολόι σήμανε δώδεκα. Ο σταθμός κλείνει.

Όλα ησυχάζουν φαινομενικά, τα φώτα σβήνουν και μένουν μόνο τ' ατελείωτα βήματα, τ' αργόσυρτα, τα βιαστικά να πηγαινοέρχονται μέσα σου ατελεύτητα, αφήνοντας ίχνη που ούτε ο ίδιος ο χρόνος δεν σβήνει.

Λίκνον

4η ομαδική ποιητική συλλογή, εκδόσεις Διάνυσμα

photo found on Internet