Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ
https://www.youtube.com/watch?v=fduhR_svB90
[...] Η Γυναίκα της Ζάκυθος είναι ένα ιδιαίτερα οξύ σατιρικό κείμενο γραμμένο σε ρυθμικό πεζό λόγο. Η ωμή και τρομαχτικά ρεαλιστική καταγραφή των απεχθών πράξεων της ανώνυμης πλούσιας ζακυνθινής Γυναίκας γίνεται σε πρώτο πρόσωπο από τον όχι τυχαία συνονόματο του ποιητή Ιερομόναχο Διονύσιο.
Η αγιότητα του αφηγητή Ιερομόναχου δικαιολογεί άμεσα το ρόλο του επίγειου κριτή, που τον αναλαμβάνει αυτοδικαίως, καθώς και τις υπερφυσικές, σχεδόν θεϊκές, ικανότητες του: είναι οραματιστής και προφήτης, παντογνώστης και πανταχού παρών.
Η μορφολογική οργάνωση του κειμένου σε αριθμημένα κεφάλαια και σε επίσης αριθμημένες παραγράφους, ορισμένα συντακτικά χαρακτηριστικά ύφους, η συνύπαρξη φυσικών και υπερφυσικών σκηνών που συνθέτουν το δραματικό μέρος του έργου, χαρίζοντάς του τον βιβλικό και προφητικό τόνο του, συνδέουν τη Γυναίκα της Ζάκυθος γενικά με την παράδοση της οραματικής προφητικής λογοτεχνίας και ειδικά με τη θεολογική Αποκάλυψη του Ιωάννη, με την καλυμμένα κοσμική εκδοχή της, την Υπερκάλυψη του Ούγο Φόσκολο και, κατά πάσα πιθανότητα, με τον Ανώνυμο τον 1789, ένα τολμηρό σατιρικό κείμενο, αρκετά σκοτεινό και ιδιαίτερα ενδιαφέρον.
Η γλώσσα του έργου είναι η δημοτική με ιδιωματικά ζακυνθινά «στοιχεία (π.χ. μπουρίκι, κουλουμωτή, καθίκλα, απεθυμουνε), που ενσωματώνονται ρεαλιστικά στον αφηγηματικό λόγο της ζακυνθινής σατιριζόμενης Γυναίκας.
Η αγιότητα του αφηγητή Ιερομόναχου δικαιολογεί άμεσα το ρόλο του επίγειου κριτή, που τον αναλαμβάνει αυτοδικαίως, καθώς και τις υπερφυσικές, σχεδόν θεϊκές, ικανότητες του: είναι οραματιστής και προφήτης, παντογνώστης και πανταχού παρών.
Η μορφολογική οργάνωση του κειμένου σε αριθμημένα κεφάλαια και σε επίσης αριθμημένες παραγράφους, ορισμένα συντακτικά χαρακτηριστικά ύφους, η συνύπαρξη φυσικών και υπερφυσικών σκηνών που συνθέτουν το δραματικό μέρος του έργου, χαρίζοντάς του τον βιβλικό και προφητικό τόνο του, συνδέουν τη Γυναίκα της Ζάκυθος γενικά με την παράδοση της οραματικής προφητικής λογοτεχνίας και ειδικά με τη θεολογική Αποκάλυψη του Ιωάννη, με την καλυμμένα κοσμική εκδοχή της, την Υπερκάλυψη του Ούγο Φόσκολο και, κατά πάσα πιθανότητα, με τον Ανώνυμο τον 1789, ένα τολμηρό σατιρικό κείμενο, αρκετά σκοτεινό και ιδιαίτερα ενδιαφέρον.
Η γλώσσα του έργου είναι η δημοτική με ιδιωματικά ζακυνθινά «στοιχεία (π.χ. μπουρίκι, κουλουμωτή, καθίκλα, απεθυμουνε), που ενσωματώνονται ρεαλιστικά στον αφηγηματικό λόγο της ζακυνθινής σατιριζόμενης Γυναίκας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου